Maak jij seksualiteit bespreekbaar?

Het gebeurt regelmatig dat er een nieuwsbericht is waar we als ouders, verzorgers en (professionele) opvoeders allemaal van schrikken. Zoals een tijd geleden toen er een medewerker van een kinderdagverblijf werd opgepakt vanwege het in bezit hebben van kinderporno.

Als moeder van twee jonge dochters merk ik bij mezelf direct een angst effect en tegelijkertijd ook een opgelucht gevoel dat dit niet plaatsvond op een plek waar mijn dochters met professionals in aanraking komen. Daarna realiseer ik dan vrij snel dat dit helaas ook bij ons kan voorkomen. Herken je dat gevoel en vraag jij je ook wel eens af, wat kan ik doen?

Kun je als opvoeder met kinderen spreken over seksualiteit? Kun je in de opvoeding vanaf jonge leeftijd ruimte maken voor onderwerpen als seksualiteit, intimiteit en lichaamsbewustzijn? Kun je net dat stapje extra zetten, zodat je kind weet dat nee ook echt nee is, en hij of zij de baas is over het eigen lichaam?

Kun je als opvoeder een klimaat scheppen waarin deze onderwerpen bespreekbaar zijn? Waarin het mag gaan over de leuke dingen en niet leuke dingen? In mijn optiek helpt dit klimaat om te zorgen dat kinderen zoveel mogelijk ruimte voelen om iets naars, wat zij meemaken, bespreekbaar te maken met iemand die ze vertrouwen. En als ze die ruimte voelen daar ook gebruik van te maken zodat iets wat naar is hopelijk kan stoppen.

En uiteraard zijn er ook kinderen die wel opgroeien in een situatie waarin ze die ruimte hebben te spreken over niet leuke dingen en waarin seksualiteit bespreekbaar was en ze toch misbruik meemaken. Helaas kan dit nooit worden voorkomen en kinderen hebben hier uiteraard nooit, maar dan ook nooit schuld aan. Helaas zorgt seksuele weerbaarheid er niet voor dat je geen (seksueel) misbruik meemaakt.

Soms lig ik er wakker van.

Van de gedachte dat mijn dochters seksueel misbruik of iets anders vreselijks meemaken. Dat zij slachtoffer worden van zo iets groots en naars. Ik probeer mijn kinderen zoveel mogelijk mee te geven om zo sterk mogelijk in het leven te staan, maar toch kunnen we helaas niet alle onheil voorkomen.

Mijn wens is dat wanneer zij toch slachtoffer worden van misbruik of geweld ze de ruimte voelen dit met mij of mijn man durven te bespreken. En wanneer dat niet het geval is een andere volwassene opzoeken die ze vertrouwen. Ik hoop dan dat diegene die mijn dochter (met zorgvuldigheid) zal selecteren hier goed mee om zal gaan en de juiste stappen kan en zal nemen. Dat deze volwassene het gesprek aan zal gaan en mijn dochter zal betrekken in het proces. Dat wij als ouders erbij gehaald worden, maar met respect en erkenning voor mijn dochters verhaal en haar gevoelens hierbij.

Helaas ben ik er niet zeker van dat alle volwassenen hier echt goed mee om zullen gaan. Seksualiteit en intimiteit is nog steeds een enorm groot taboe; wij als volwassenen doen er nog steeds ongemakkelijk over. Wanneer het gaat om kinderen en seksualiteit, klappen we dicht. En dan heb ik het over gewone huis, tuin – en keuken seksualiteit en niet eens zoiets als misbruik. Dat moet en kan anders.

Bespreekbaarheid is de sleutel

Wanneer en hoe begin je met seksuele voorlichting? We willen in ieder geval allemaal dat onze kinderen zo sterk en gezond als mogelijk opgroeien en voor zichzelf durven opkomen, maar hoe zorgen we daarvoor? Hoe zorgen we ervoor dat wij als volwassenen durven te spreken over seksualiteit, intimiteit en lichaamsbewustzijn en dit aan kinderen mee te geven? Hoe zorgen we ervoor dat het spreken over seksualiteit een vast onderdeel in de opvoeding wordt?

Willen we dat kinderen zelfverzekerd en bewust van eigen seksualiteit, intimiteit en het eigen lijf opgroeien? Met het vertrouwen dat ze bij ons terecht kunnen om ook over gevoelige zaken te praten, dan moeten we daar al heel vroeg mee beginnen. Wil je dat ook leren?

Download dan mijn ebook: 10 gouden tips om met je kind te praten over seksualiteit. Of mail naar naomi@naomimaaktbespreekbaar.nl.