Supermama!

Oh man… Ik krijg pijn in mijn buik tijdens het schrijven van deze blog en het bekijken van mijn eigen video. Toch heb ik besloten deze te delen, juist omdat we ongemakkelijke zaken vaker zouden moeten bespreken met elkaar.

Veel mensen hebben het idee dat ik wel een soort van supermama zal zijn. Zo één waarbij alles perfect verloopt, bijna moeiteloos… Ik heb tenslotte jarenlang opvoedingsondersteuning gegeven aan andere ouders. Ik heb gewerkt in de kinderopvang, de jeugdhulpverlening en in gezinsvervangende tehuizen. Ik houd me meer dan 10 jaar dagelijks bezig met de aanpak van huiselijk geweld en kindermishandeling en ik heb een platform voor ouders opgezet om hen met hun kind te leren praten over seksualiteit. Ik weet altijd precies juist te handelen als het gaat om onze kinderen én ik heb overal een verstandige oplossing voor… Toch?

Ik ben gewoon een mens. Net als iedereen. En misschien heb jij daar als professional ook wel last van – dat anderen én jijzelf bepaalde onrealistische verwachtingen hebben van jou als privépersoon. In de video vertel ik je hier meer over.

Nou… Ik help je graag uit deze droom.

Ook ik:

… zeg en doe weleens dingen als moeder of ‘partner van’, waar ik later spijt van heb

… heb weleens een korte nacht waardoor ik een korter lontje heb (geen excuus, maar soms wel een feit).

… sta weleens tegen mijn man of kinderen te schreeuwen.

… heb mijn dochters wel eens te ruw vastgepakt (om me dood te schamen).

… zeg weleens iets wat onze dochters eigenlijk niet zouden moeten horen.

… weet het weleens niet.

… schrik weleens ergens van (vaker dan me lief is).

… heb weleens de woorden niet (is daar geen boek over geschreven?).

… vraag weleens om hulp van anderen. Een netwerk is goud waard en lang leven de oma’s en opa’s in ons geval).

En weet je, ik schaam me daar weleens voor. Want ik zou toch die supermama moeten zijn? Dus ben ik streng voor mezelf en daar maak ik het mezelf moeilijk mee. Daarom leer ik steeds beter om mezelf meer als mens te zien. Ik herken het nu sneller als ik me soms machteloos voel. Vervolgens accepteer ik het ook en handel ik ernaar. Hierdoor lukt het me steeds beter om mezelf te herpakken in situaties waarin ik me voorheen machteloos voelde: alsof het me allemaal maar overkwam.

Nu ik mijn machteloze gevoel beter herken kan ik het ook makkelijk bijsturen, zodat ik me weer sterk kan voelen als moeder en partner. Hierdoor:

… zie ik mezelf schreeuwen. Maar ik weet dat het moet stoppen en stop het dan ook.

… loop ik weg als ik merk dat ik te ruw word en kom weer terug als ik ben afgekoeld.

… weet ik dat ik mijn ‘zwakkere kanten heb’, dat dit betekent dat ik littekens heb wat een extra gevoeligheid betekent als moeder.

… voel ik dat ik als moeder imperfect mag zijn. En ik voel ook hoe lastig het is om dit gevoel toe te laten.

Ik bof met een partner aan wie ik de boel dan even over kan laten. Andersom neem ik het van hem over als hij dat nodig heeft. Hulde aan de single ouder die deze back-up niet heeft!

Het is best spannend om dit allemaal over mezelf op te schrijven. Maar het is noodzakelijk om andere ouders te kunnen ‘ontschuldigen’ als ze het even niet meer weten of fouten maken. En als professional is het belangrijk om te beseffen dat ouders het niet altijd perfect kunnen doen. Begrip door hun hulpverlener of andere naasten kan ouders dan enorm helpen.

Het gaat het erom dat we van onszelf herkennen en begrijpen wat we doen, zodat we de verantwoordelijkheid kunnen nemen om dit te stoppen of veranderen. En dat we hulp vragen wanneer dat nodig is. Ja, ik ben een Supermama!

Een mama en een professional die soms fouten maakt, stomme dingen doet, boos is, verdrietig kan zijn, het soms ook even niet weet en littekens heeft. Ik ben benieuwd naar je reactie op deze blog en naar jouw ervaringen. Kom jij ook onzekere, moedeloze of twijfelende ouders (of collega’s) tegen in je werk? Hoe zou jij ze kunnen ondersteunen?

PS: Wil je me helpen? Ken jij andere professionals voor wie mijn diensten en/of video-blogs waardevol zijn? Stuur dit bericht dan door en stel ze op de hoogte. Dank je wel!