Luister jij naar je intuïtie?

Vaak hoor ik professionals zeggen: ‘Ik maak me zorgen om een kind, maar ik weet niet zeker of ik het wel bij het rechte eind heb’. Misschien herken je dat: soms merk je iets vreemds bij een kind waarvan je een niet-pluis-gevoel krijgt. Maarja, alleen zo’n gevoel, daar kun je toch niets mee?

Zelf heb ik het ook vaak genoeg ervaren dat ik twijfelde: weet ik wel genoeg? Misschien is er helemaal niets aan de hand? Ik moet toch wel feiten hebben om te handelen? Moeten er niet méér mensen zich zorgen maken voor ik actie onderneem? Wat als ik het mis heb? We hebben allemaal de neiging om onze eigen intuïtie weg te rationaliseren.

Hoe begrijpelijk ook, van deze manier van denken moeten we af.

Vaak wordt er ten onrechte negatief gesproken over onderbuikgevoelens. En dat is jammer. Want je intuïtie is juist een belangrijk compas in die eerste stappen naar verandering.

Als jij een knoop in je buik krijgt, als er alarmbellen afgaan of als je zelfs maar een lichte zorg hebt over een kind, doe er dan iets mee. In dit stadium is het namelijk absoluut nog niet aan de orde dat je een sluitend verhaal nodig hebt of ondersteunende bewijslast. Het gaat gewoon om een kind waarover je zorgen hebt. Een kind dat gehoord moet worden.

Dus deel je zorgen. Dat kan met het kind, maar ook met collega’s of de ouders van het kind. Vraag eens rond bij andere professionals. Vertel wat je zorgen zijn. Vraag om advies. Natuurlijk kun je ook altijd Veilig Thuis bellen (0800-2000), waar ze je kunnen adviseren over de te nemen stappen.

Als er een probleem is met een kind, is het van levensbelang dat er iemand is die het opmerkt. En dat begint vaak, heel basaal, bij die intuïtie. Neem je eigen intuïtie dus serieus. Want als je dat doet, neem je ook het kind serieus.

Reageer gerust op dit bericht in de comments, Facebookpagina of deel dit bericht met jou netwerk.