Is dit wel normaal?

Stel je voor:

Twee meisjes van zeven jaar staan op de wc op school te giechelen en aan elkaar te friemelen. Eén van de kinderen heeft haar broek en onderbroek naar beneden gedaan. Wat vind je daarvan?

Ik verklap je aan het eind van deze blog hoe je met deze ‘wc-situatie’ om kunt gaan en wat je zou kunnen zeggen.

Maar waarschijnlijk vind jij er iets anders van dan je collega. En ik heb weer een andere mening dan jij. Want we nemen allemaal onze eigen normen en waarden mee, en dat is ook prima! Althans, tot op zekere hoogte… 

Maar hoe bepaal je dan met collega’s wat precies acceptabel, normaal of te tolereren is? Hoe maak je dit soort seksueel gedrag bij kinderen objectief bespreekbaar?

Objectieve meting

Het Vlaggensysteem is een ongelooflijk krachtig middel om seksueel gedrag in je organisatie bespreekbaar te maken – niet alleen met collega’s maar ook met de kinderen en ouders. Het Vlaggensysteem geeft je een objectieve nulmeting. Zeker in organisaties waar dit soort discussies groot en ingewikkeld lijken is het onmisbaar om zo’n objectief instrument in handen te hebben. 

In organisaties die met de Meldcode Huiselijk Geweld en Kindermishandeling werken is het Vlaggensysteem een belangrijk onderdeel van de meldcode, namelijk stap 2: collegiale consultatie. Een onmisbare tool dus, om zorgelijk gedrag te duiden en erop te kunnen reageren.

Bij kinderen die seksueel gedrag vertonen schrikken we vaak. Veel mensen focussen dan op het negatieve gedrag (“Hé doe eens even normaal!”) en vergeten te vertellen wat er goed gaat. Terwijl dat wel belangrijk is. 

In organisaties waar het Vlaggensysteem wordt gebruikt wordt er vaker én positiever gesproken over seksualiteit. Kinderen voelen zich minder afgewezen en groeien beter beschermd op. 

En: de mensen in deze organisaties zijn nog beter in staat om een pedagogische en adequate reactie te geven naar kinderen, ouders en collega’s.

Het Vlaggensysteem maakt het leven wat makkelijker:

• Door regelmatig te oefenen, merk je dat je seksueel gedrag eenvoudiger bespreekbaar maakt.
• Je ervaart dat je een gesprek zonder zweethanden en extra spanning aangaat en leert vertrouwen op je eigen taal.
• Je kunt specifiek seksueel gedrag bespreekbaar maken met verzorgers.

Wil je meer leren over hoe je zo’n gesprek kunt voeren? Dan kun je nu al meteen op je eigen tempo mijn luistertraining volgen: Seksueel gedrag van kinderen bespreekbaar maken. Ontdek de luistertraining

Luisteren & leren

Ik heb weer fijn luistervoer voor je!

Bijvoorbeeld deze mooie podcast-aflevering over de kindcheck. Want als het niet goed gaat met een volwassene, bijvoorbeeld vanwege verslaving of psychische problemen, is het belangrijk om de kinderen uit dat gezin niet te vergeten. Dit is een must-hear voor alle professionals die met de Meldcode Huiselijk Geweld en Kindermishandeling werken. We duiken diep in de kindcheck en ontkrachten alle misverstanden.

Luister hier de aflevering terug.

Geef het jonge kind een stem

Hoe neem je als Aandachtsfunctionaris Huiselijk Geweld & Kindermishandeling een voorbeeldrol in binnen jouw organisatie? Andrea Brugman is pedagogisch coach en een door mij opgeleide Aandachtsfunctionaris. Ze gaat de barricade op voor met name het jonge kind (0-4) dat zelf nog geen stem heeft. Wat drijft haar, wat kan zij voor kinderen betekenen en welke lessen heeft zij voor haar collega’s?

Luister hier de aflevering terug.

Gedwongen prostitutie en misbruik in een instelling, een ver-van-mijn-bed-show? In dit interview met Merel van Groningen spreken we over haar persoonlijke geschiedenis met het opgroeien in een vechtscheiding, gedwongen prostitutie als minderjarige en seksueel misbruik in de zorg. Het is een puur, rauw en mooie podcast geworden die ik aanraad te luisteren. Gedwongen prostitutie is ook een onderwerp waar niet altijd voldoende kennis over is binnen de maatschappij en de hulpverlening.

Luister hier de aflevering terug.

In de media

Lees mijn blog op Kinderopvangtotaal over hoe we als professionals in deze hectische coronatijd op adem kunnen (en moeten!) komen.

Naar aanleiding van het nieuws over de aangifte tegen Marco Borsato werkte ik mee aan een artikel van Flair over hoe schadelijk het is als slachtoffers van seksueel misbruik niet geloofd worden.

Veel professionals in de kinderopvang hebben vaak vragen en dilemma’s over hoe te praten met kinderen over (vermoedens van) kindermishandeling of huiselijk geweld, wanneer het kind een onthulling doet of zorgen laat zien die kunnen duiden op onveilig zijn. Hoe zorg je dan dat een kind zich veilig voelt en het verhaal waar het mee rondloopt en een eventueel geheim met jou deelt? In deze blog voor Kinderopvangtotaal onthul ik de beste vraag die je een kind kunt stellen.

Vaak hoor ik professionals in de kinderopvang zeggen: ‘Ik maak me zorgen om een kind, maar ik heb geen bewijs dat er iets aan de hand is en kan mijn vinger er ook niet precies op leggen’. Het gevolg is dat ze het nog even aankijken, en uiteindelijk hun zorgen met niemand delen. In deze blog voor Kinderopvangtotaal leg ik uit dat alles start met intuïtie en de onderbouwing komt daarna pas. Als jij je, om wat voor reden dan ook, zorgen maakt over een kind: doe er dan iets mee.

Heel Nederland is recent opgeschud door de uitzending van BOOS, waarin meerdere vrouwen spreken over seksueel grensoverschrijdend gedrag dat bij The Voice of Holland aan de orde zou zijn. Welke lering kun je als ouder uit dit nieuws trekken? En hoe leer jij jouw kind het beste over consent en seksueel grensoverschrijdend gedrag? Ik geef een aantal belangrijke tips voor ouders die, naar aanleiding van alles wat nu in de media is, met hun kind willen praten over seks en seksualiteit. Je kunt deze lezen in het artikel van JM Ouders (dit artikel verscheen ook in Metro).

Tip

Ik had je nog mijn tip beloofd: Hoe moet je reageren, in het geval van de ‘wc-situatie’? Het gaat om twee kinderen van dezelfde leeftijd die aan elkaar frunniken.

Daarbij gebruik je de criteria van het Vlaggensysteem in je achterhoofd. Een gepaste reactie kan bijvoorbeeld zijn:

 “Wat leuk dat jullie zo’n lol hebben, maar ik ben wel verbaasd om jullie hier zo te zien. Want ik zie dat Lonneke haar broek en onderbroek omlaag heeft. Willen jullie dit allebei? Ja? Oké. Heel logisch en begrijpelijk dat jullie nieuwsgierig zijn naar elkaar. Maar doe dat maar niet hier op school, waar iedereen jullie kan zien. Het is beter om dat bijvoorbeeld thuis te doen, op je eigen kamer.

Hoe gaan jullie als collega’s eigenlijk om met dit soort lastige, soms gênante of zorgelijke situaties?

Mijn tip is: ga eerst eens rondvragen. Stel jezelf en anderen de vraag: hoe gaan wij hiermee om? Is er extra voeding/informatie nodig om hierover goede keuzes te kunnen maken? 

Je hoeft echt niet gelijk als hele organisatie “om”, je kunt het ook in tussenstappen doen. Stuur bijvoorbeeld eens één of twee pioniers op verkenning uit, naar een training Het Vlaggensysteem in open aanbod. Heb je twijfels wat de eerste stap is? Laat het me weten en we gaan met elkaar in gesprek.  

Ontdek meer over de training.