Bied jij een glaasje water aan bij een emotioneel zorggesprek? NIET DOEN!

Onze oudste dochter, van ruim 2 jaar zou voor het eerst naar de peuterspeelzaal gaan. Van tevoren had ik een afspraak met de juf om te bespreken hoe ze zou gaan wennen. Tot dusver was onze dochter thuis en bij oma’s opgevangen. Voor ons was dit een nieuwe situatie.

We spraken over de eerste ochtend en hoe dat zou kunnen verlopen. We zouden haar samen brengen. Ik zag voor me hoe we afscheid zouden nemen en dat mijn dochter zou kunnen gaan huilen. Aangeraden werd dat wij dan toch weg zouden gaan. Terwijl ik het mij voorstelde, moest ik huilen.

De juf schrok, wist niet meer waar ze moest kijken, fronste en draaide op haar stoel. Ze zag mijn emotie en vervolgens bood zij vanuit de beste bedoelingen, van alles aan; een glaasje water, een zakdoekje en deed een arm om me heen.

Lief bedoeld, maar niet nodig. Het voelde als een afleiding van mijn emotie.

Want terwijl de tranen kwamen, realiseerde ik mij dat onze dochter er helemaal aan toe was meer vaste speelmomenten te hebben met andere kinderen. Ik bedacht mij dat ze dit heel goed aan zou kunnen en tegelijkertijd dat de tranen veel meer met mijzelf te maken hadden dan met haar.

Voor mij had de juf de emotie gewoon kunnen laten bestaan.

In deze video-blog vertel ik je wat de waarde is van emoties tijdens een zorggesprek over (een vermoeden van) kindermishandeling en/of huiselijk geweld, hoe je met de emotie van de ander om kan gaan, maar ook met je eigen emoties.

Hoe ga jij om met emoties bij de ander? Schrik je ervan? Kun je de emotie laten bestaan of ga je ook (vanuit de beste intenties) allerlei zaken aanbieden om de ander te helpen en/of te laten voelen dat je meeleeft? Laat het mij weten!

P.S: Wil je me helpen? Ken jij andere professionals voor wie mijn diensten en/of video-blogs waardevol zijn? Stuur dit bericht dan door en stel ze op de hoogte. Dank je wel!