Aruba, the happy island

Bon Bini,

De afgelopen dagen was ik op Aruba om een intensieve vijfdaagse training te verzorgen aan het Advies en Meldpunt Kindermishandeling van Aruba, Bureau Sostenemi (dit staat voor: Ondersteun mij). De training had als doel om de professionals die hier werken te voeden in hun dagelijkse werk. De training was gericht op het vergroten van persoonlijke vaardigheden evenals het eigen gevoel van zekerheid en die van het team als geheel.

Het was een hele bijzondere reis die ik maakte, voor mij als persoon en voor en met dit team.

Als ik terugdenk aan Aruba, dan denk ik aan de zon, de wind, muziek, dans, hagelwitte stranden en helder azuurblauw water. Logisch dat dit ‘One Happy Island’ wordt genoemd en de hele sfeer voelt relaxed. Ook de Arubanen komen heel vriendelijk op me over. Het was niet zo moeilijk om me hier in één klap thuis te voelen.

Het is voor mij een bijzondere ervaring om naar zo’n prachtige tropische omgeving te vertrekken voor een training ver van huis en haard. Ik moet eerlijk bekennen dat ik mijn gezin echt wel heb gemist, naast dat ik genoten heb om me zo te focussen op een hele belangrijke opdracht die van grote betekenis is. Ik ben met open armen en met warmte ontvangen en voelde me op mijn plek.

Omdat ik hier voor werk kwam in plaats van voor een vakantie, voelde ik me al snel onderdeel van de maatschappij in plaats van toerist. Dat maakte dat ik met een hele andere bril naar de wereld om me heen keek.

De keerzijde

Ik heb ook kennis gemaakt met de keerzijde van One Happy Island. Aruba heeft een aantal grote maatschappelijke uitdagingen. Er is sprake van veel huiselijk geweld, gebroken gezinnen, conflictscheidingen, kinderen worden vaak geslagen omdat ze een ‘stout kind’ zijn (mala moucha) wat hier de norm is, vaak werken ouders fulltime (6 en soms 7 dagen) en er is veel sprake van middelenmisbruik met verslaving tot gevolg.

Aruba kent Het Sociaal Crisis Plan en is gericht op het instellen van een ‘child protective system’ (het kinderbeschermingsysteem) over de hele keten van sociaal, zorg, onderwijs en justitie, zodat een kind veilig en gezond opgroeit in de Arubaanse samenleving. Daarnaast worden grote sociale problemen onder de jeugd aangepakt. Dit plan is er gekomen naar aanleiding van twee jongens die in 2017 werden vermoord en slachtoffer waren van ernstige langdurige kindermishandeling met als uiteindelijk gevolg de dood.

Door het Sociaal Crisis Plan is de regering bezig met een safetycode (meldcode kindermishandeling) en werkt Unicef met de regering samen om de rechten van kinderen te vertegenwoordigen.

Het verschil maken

Ik vind het lastig om écht onder woorden te brengen hoe ik mijn tijd hier heb ervaren. Ik heb gevoeld dat ik verschil kon maken door professionals te versterken en dat ik de stem van het kind goed kon vertegenwoordigen, zodat deze professionals op hun beurt nog beter verschil kunnen maken. Maar wat me het meeste heeft geraakt is de beweging die hier gaande is. De noodzaak en behoefte om de situatie hier te verbeteren voor alle kinderen is zo voelbaar en groot. Er is veel voor nodig, maar het is niet onmogelijk en dat voel ik ook!

De training zelf was ook bijzonder. Ik werkte vanuit hier samen met Ted Kloosterboer en Archell Thompson die hun ervaringsdeskundigheid hebben gedeeld, oefenende twee volle dagen met een trainingsacteur in het voeren van gesprekken met ouders en kinderen. Verder werkten we aan vaardigheden en is er veel gereflecteerd op het dagelijks handelen. De gedeelde kennis is opgezogen en medewerkers waren gemotiveerd te leren en te ontwikkelen. Vijf dagen was veel, maar ook nog veel te weinig.

De gedrevenheid spat er bij veel professionals vanaf. Veel van hen zijn als kind opgegroeid op Aruba en spreken uit ervaring, wat voor hen de drijfveer is te doen wat ze doen. Ze willen dat de volgende generatie alle kansen moet krijgen om gezond en veilig groot te groeien, waar ik vanuit diep respect voor de cultuur graag mijn bijdrage aan wil leveren. Nu en in de toekomst.

Ayo,

Naomi

PS: Ook in ons eigen land is er helaas nog vaak sprake van huiselijk geweld. Zou jij in jouw werk méér willen doen? Wil je dat jij en je collega’s geweld eerder kunnen herkennen en voorkomen? Meld je dan aan voor de training Aandachtsfunctionaris Huiselijk Geweld en Kindermishandeling . Deze training is bedoeld voor iedereen die met kinderen, ouders of volwassenen werkt en verplicht zijn de wet meldcode te hanteren. Je krijgt dan een professionele training van 3 dagen. Je leert er wat de signalen zijn van huiselijk geweld en hoe jij en jouw collega’s daar zorgvuldig mee om kunnen gaan.

Als Aandachtsfunctionaris ben jij één van die belangrijke ambassadeurs die een sleutelrol spelen in het stoppen van geweld. Wil jij die ambassadeur zijn?

Wil je graag mijn video-blogs in je mailbox ontvangen?

Schrijf je hieronder in.